تاثیر دو شیوه متفاوت بارگیری بیکربنات سدیم همراه با فعالیت هوازی بر شاخص های آسیب عضلانی در مردان جوان

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع بارگیری کوتاه مدت مکمل بیکربنات سدیم و فعالیت هوازی وامانده ساز بر شاخص های خستگی و بیوشیمیایی آسیب عضلانی در مردان جوان فعال بود. مواد و روش ها:10 مرد (سن3/1±3/23 سال، قد8/2±175سانتی متر، وزن4/2±65 کیلوگرم) فعال به طور تصادفی انتخاب و در یک طرح نیمه تجربی طی دو شیوه بارگیری متفاوت کوتاه مدت(روش اول 03/0گرم و در بارگیری روش دوم 05/0گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) در 250 میلی لیتر مکمل حل و به نمونه ها داده شد تا محلول بیکربنات را مصرف کردند. برای محاسبه متغیرهای خونی(ldh, ph,lactate)، نمونه های خونی در طول 2 مرحله پیش و پس آزمون گرفته شد. آزمون ورزشی شامل تست بروس تعدیل شده gxt با شدت 75 درصد ضربان قلب بیشینه با استفاده ازآزمون آماری کولموگروف-اسمیرنوف برای طبیعی بودن و تست آماری تی وابسته برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که مدل بارگیری روش دوم در مقایسه با نوع یک آن باعث افزایش مدت زمان انجام فعالیت و افزایش 26 درصدی میزان ph خون شد(p<0.28). بلافاصله پس از فعالیت، تفاوت معنی داری بین بارگیری طولانی مدت و بارگیری کوتاه مدت در شاخص ldh سرمی مشاهده شد(p<0.041). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، بارگیری دوم با به تاخیر انداختن زمان رسیدن به خستگی، مدت زمان انجام فعالیت را طولانی تر می کند و همچنین مقادیر آسیب عضلانی را نیز کاهش می دهد.